Wel grappig om terug te lezen. Misschien moet het een vervolg krijgen, maar het is weer het zelfde liedje, niet mogelijk om foto’s te plaatsen. Dat betekent dat ik dan weer een nieuw blog moet aanmaken. Eerst was het Sleekinginorge, toen werd het Sleekingsinorge en wat moet het dan worden? SleekinginNoorwegen og zo? Laat het me weten of dat een goed idee is.
Laatste
2 jaar later….
Wat is er veel gebeurd in de twee jaar na mijn laatste berichtje. De mensen die ons goed kennen weten het meeste natuurlijk. Toevallig las ik het laatste bericht, waarin Robin verhuisde naar Hamar. 2 Jaar later is hij nog steeds in Hamar. Gelukkig deze zomer verhuisd naar een groter kelderappartement en een nieuwe huisgenoot. Het was te verwachten, maar toch blijft het raar. De nieuwe huisgenoot van Robin is namelijk Joren. Dat betekent dat Marcel en ik en Harald natuurlijk geen kinderen meer thuis hebben wonen. Het loslaten ging wat makkelijker dan bij Robin, Joren woont niet moederziel alleen. tuurlijk ook voor hem is het een overgang, maar net iets minder hard. De heren doen het prima en zijn in September twee weken naar Calgary geweest en zijn nu twee weken in Inzell. Oh ja tussen door gaan ze ook nog naar school.
In Hovet is het wennen zonder jongens thuis. Vanaf Oktober ga ik 2 vrijdagen in de maand extra werken. Marcel werkt nog altijd bij Ustadalen hotel in Geilo en ik bij de gemeente Hol. Ondertussen heeft hij een eigen klein fietshok gebouwd waar hij een eigen bedrijfje is in opgestart. Ik ben inmiddels voorzitter van Hol Idrettslag, de sportklub in Hol. Dat vrijwillegersbaantje heb ik met voorbedachterade aangenomen. De jongens het huis uit en dus moet de vrije tijd toch nuttig besteed worden. We hebben inmiddels een trainingshonk geopent waar binnen weken 100 mensen lid van zijn geworden.
In Nederland gaat het leven ook gewoon door. Het “trieste” in de afgelopen twee jaar is dat moeder Rozendaal is overleden. 28 September 2018 is ze in haar slaap overleden. Triest en verdrietig maar ook goed zo. Het leven was niet waardig langer. Ze kon niet praten, brak haar heup, haar lichaam was op, en die akelige Alzheimer bracht weinig vreugde voor moeder.
Marcel zijn moeder gaat in November verhuizen en oude oma(104 jaar) moet noodgedwongen ook verhuizen. Ze is gevallen en ligt in het ziekenhuis, ook al vindt ze het zelf nogal wat om te verhuizen, moet de beslissing nu toch echt gemaakt worden.
Shocking news
Ben nog niet helemaal bekomen van de shock, maar we gaan er vast aan wennen. Robin wilde het allerliefst naar Wang sportgynasium toegespitst op schaatsen. Hij werd helaas niet aangenomen, terwijl hij zo hard had gewerkt om binnen te komen. Het duurde dan ook even voordat hij zich er bij neer kon leggen dat hij in Ål naar school zou gaan.
Ruim een week voordat de school in Ål begint, waren wij(Robin, Joren en ik) in Hamar voor het jaarlijkse zomerijs. 10 dagen hard trainen en in het tweede weekend een wedstrijd schaatsen. Tijdens die 10 dagen was ook de directeur van Wang in het vikingschip. Die heeft mijn rustige laatste vakantie week op de schop gekregen. Woensdag kregen we de e-mail dat Robin toch aangenomen wordt en dinsdag (vandaag dus) verwacht wordt in Hamar.
Nog nooit zo’n blije Robin gezien, en Joren is trots op zijn grote broer. De rest van de dagen op zoek naar een “hybel” kamer, dat is niet zo makkelijk 5 dagen voordat alle scholen beginnen. Zaterdag half tien s’avonds het huurkontrakt getekend, zondag naar huis gereden, maandag heeft Marcel hem weer naar Hamar gebracht. Zo snel kan het gaan. Wij hebben lichtelijk pijn in de buik, maar Robin sprankelt, gaat er voor en leert vast heel veel om niet te laat volwassen te worden.
Actief in het voorjaar
Eind maart is het tijd om te checken of we de energietrap in Hol kunnen lopen. De 
sneeuw is nog niet helemaal weg maar met een beetje stunt en vliegwerk komen we wel bij de trap. De schaatsbaan is niet meer te vertrouwen en juist daarom vindt Joren het leuk om nog even een rondje te doen(op zijn gympen). De trampoline wordt van de garagezolder gehaald en de racefietsen uit het vet. Net als ieder jaar helpen bij de skarvetrenn en zo wordt het langzaam maar zeker lente. Net als je denkt dat het lente is valt er af en toe nog een vers pakje sneeuw, wat gelukkig snel weer smelt en de laatste restjes oude sneeuw meeneemt. De wandeschoenen kunnen uit de kast!
Maart en de sneeuw begint te smelten
De jongens zijn dan nog niet klaar met het schaatsseizoen, maar in het weekend dat het EK schaatsen in Hamar plaatsvindt zijn ze vrij. Heel lang getwijfeld, maar drie dagen voor het EK bestel ik een hotelkamer en gok ik dat er nog kaartjes zijn in het Vikingschip. Marcel moet werken, maar de jongens en ik gaan een weekendje Hamar doen. Kijken naar de grote mannen en natuurlijk zijn er veel bekende van het schaatsen. Ingrid die ik via de familie Bøkko heb leren kennen is er ook en dat betekend gegarandeerd gezelligheid. In de hal heb ik elke dag goed gezelschap van de schaatspappa’s Kåre en Gerrit. Kommentaar genoeg, de volgende dag verhuizen we met z’n alle naar de andere kant waar best wat stoelen leeg zijn. De jongens vermaken zich prima met hun schaatsvrienden. Heerlijk om te zien dat de Nederlanders het feestje niet alleen op de baan maken (Sven en Ireen) maar ook kleintje Pils en de vele fans maken er een gezellig feestje van op de tribunes.
Bijna vergeten te vertellen maar uiteindelijk vinden we een mooie Touran in Nesbyen 
die na een check bij de jongens van Hol gekocht wordt voor een mooie prijs. Nesbyen is een uur rijden, dus dat is ideaal.Nog een mooie gebeurtenis in januari, Zoë wordt geboren en is het kleine zusje van Evan. Pappa Niels en mamma Tamara mogen trots zijn op dit mooie
meisje. Moeder Rozendaal snapt niet hoe dat zo maar kan. Het doet haar weinig, toch weet Tamara een hele mooie foto te maken van een prachtig moment.Ik pas een paar weekenden op Finja en een paar dagen op de hond van de bovenburen. Aangezien Harald nog steeds geen vrienden wil zijn met welke hond dan ook, blijft Bianca boven en wandel ik regelmatig naar boven om een rondje met haar te lopen. Finja en Harald wisselen van verblijfplaats. Als Harald binnen is moet Finja op het terras en andersom. s’Nachts slaapt finja in de badkamer in haar byr(kom niet op het Nederlandse woord). Wat is het leuk een hond, maar zolang we in de winter zoveel weekenden weg zijn mag Harald nog alleen heerser zijn in zijn dierenwereldje.
Winter 2016/2017
Nog 1 schaatsberichtje. Christoffer Rukke wil naar de olympische spelen en vraagt sponsers. Als tegenprestaties heeft hij verschillende activiteiten bedacht kr 50,- krijg je een gesigneerde kaart. Voor kr 200,- koffie of iets dergelijks en Marcel sponsert vanuit zijn kleine fietsbedrijfje en krijgt als tegenprestatie foto’s van de jongens in het Vikingschip. Chris is geen proffotograaf maar het is wel een hobby van hem, en dat is duidelijk. Wat een mooie foto’s!
Het leek zo goed te beginnen. In het begin van november viel er een halve meter sneeuw. Helaas verdween het hele pak nog voor dat het december was. En dan begint de stress in een wintersportgebied zoals Geilo is. Geen sneeuw, geen toeristen, en men verdiend het jaarsalaris in de maanden december tot en met mei. Alles wat er daarna nog verdiend wordt is mooi meegenomen. Gelukkig beginnen ze te ontdekken dat het gebied eigenlijk voor veel toeristen net zo mooi of misschien nog wel mooier is in de zomer. Ik besluit de langrenskies niet uit het vet te halen voordat de zon schijnt en de løypes goed geprepareerd zijn. De conclusie is dat ik in het eerste weekend van mei voor het eerst op de langlaufskies sta. Misschien is het wel eerder mogelijk geweest, maar of we waren weg voor het schaatsen of ja gewoon geen zin. De slalomskies komen tevoorschijn als de jongens klaar zijn met schaatsen in maart. Maar ook dan vind ik het naar een paar keer wel weer leuk geweest. Ik ga nog wel met het werk skieen in Geilo, leuk om ook eens aan die kant van de berg te skieen, en erg fijn dat ze stoeltjes liften hebben! Mijn eerste langlauftoer is een belevenis op zich. We ontmoeten mensen in shorts en topjes en eerst dacht ik nog dat het wat overdreven was, maar wat een fantastische belevenis, langlaufen in super goede sneeuw en faktor 50 nodig hebben om niet levend te verbranden. We langlaufen richting Geiterrygghytte en genieten van onze lunch op een steen in de zon. Volgend jaar ga ik dit vaker doen en dan ga ik serieus in de korte broek. Nu kon mijn broek niet verder opgerold worden tot net onder de knie en daar krijg je zon mooie streep van, niet dus.
Schaatsseizoen 2016/2017
Joren schaats een goed seizoen met een mega goede afsluiting in Stavanger.Hij rijdt een clubrecord dus niet binnen Hol Il heeft in de leeftijdsklasse waar Joren in schaatst ooit zo hard gereden. Op de 500 meter (nog steeds geen favoriete afstand) van 48.43 naar nu 44.37 gegaan. Overige resultaten kun je via deze link vinden(voor de liefhebbers)Speedskatingresults.com. Robin heeft een enorme dip net voor de kerst en even denken we dat hij de ziekte van pfeiffer heeft. Hij zit in het examenjaar en is druk met school en heeft nog altijd dat kleine broertje wat fluitend zijn schoolwerk af heeft, op de schaatsbaan goed presteert en hij, hij moet overal voor vechten. Meestal kan hij dat heel goed aan, maar nu stort alles even in. Tot overmaat van ramp moet hij bloed afgeven en dat is voor Robin echt een ramp(mega ramp)Gelukkig blijkt het geen pfeifer te zijn en met een beetje meer melk moet het goed komen. Hij heeft zich ingeschreven voor Wang Hamar. Dat is vervolg onderwijs (algemeen) met heel veel schaatstraining Helaas staat hij tot op de dag van vandaag op de wachtlijst. Gelukkig gaat het in de loop van het seizoen weer beter met hem. Hij starte het seizoen met een 45.42op de 500 meter en rijdt aan het eind van het seizoen eindelijk onder de 44 seconde, nl. 43.21. Ook Robin schaatst een clubrecord op de 10000 in de 15 jaars klasse. speedskatingresults. De jongens genieten van de weekenden dat we reizen voor het schaatsen. Het hechte clubje Activ August, Jørgen en Viktor hebben zo veel plezier samen. In februari schaatsen ze allebei het Noors kampioenschap. Het zijn vooral korte afstanden die de jongens moeten rijden(vanwege hun leeftijd) Maar er is dit jaar ook een “felles start” per leeftijdsgroep. Joren waagt een gokje en is blijkbaar slim genoeg om een medaille binnen te slepen. Hij krijgt de bronse medaille op vrijdagavond en dus kan hij de rest van het weekend relaxt rijden. Derde op het Noors kampioenschap is meer dan hij verwacht had. Al met al hebben ze het beide super goed gedaan. Gemotiveerd als ze zijn gaan ze deze zomer voor het eerst 5 x in de week trainen. Als Robin toch nog toegelaten wordt in Hamar zal de overgang groot genoeg zijn en dus bouwen we nu het aantal trainingen op. Heerlijk om te zien dat ze zoveel plezier beleven in de sport.
In Tønsberg zijn altijd de kwalificatie wedstrijden voor de Vikingrace in Heerenveen. Joren weet dat hij geen kans maakt maar het is zo wie zo leuk om te gaan want Marco, Mike en Luuk komen ook. We slapen in een apartementen hotel wat er prachtig uitziet maar waar we niet voor 9.00 uur ons ontbijt kunnen halen. Niet handig dus maar goed we maken er het beste van. Hans en Vegard(nieuwe jonge jongen) zijn ook mee en dat brengt weer leven in de brouwerij. Het was super leuk om Marko en de jongens weer even te zien. De schaatssport levert veel kennissen en vrienden op. Heerlijk om nog steeds mee te kunnen, voordat je het weet reizen ze alleen rond.
Aan de bak
De Noorse en Nederlandse vakantie zit er op en nu is het tijd om het schaatsseizoen te openen. De winter treedt in iedergeval vroeg in. Het eerste weekend van November valt er een halve meter sneeuw en juist dat weekend gaan wij (Robin, Joren, Katrin, Finja en ik) naar Geithus. Daar is een kretssamling(alle schaatsers binnen de provincie Buskerud). Wij mogen het clubhuis gebruiken als overnachtingsplaats. Ik kan je zeggen dat is geen luxe, maar wel handig. De jongens trainen, ik maak eten en slaap op een bank uit het jaar nul. Marcel komt op zondag en ik rij door naar Gardermoen. De komende drie dagen ga ik naar Tromsø(Parijs van het Noorden) voor mijn werk. Veel voordrachten, kursus en gelukkig ook wat uitstapjes. Helaas ben ik hierdoor niet thuis op Robin zijn verjaardag die 16 wordt. Gelukkig kan Marcel samen met een vriend van Robin en Joren de taart prima opeten. Robin is steeds nog niet van de horde mensen en vindt het prima om alleen zijn beste vriend te vragen. Tromsø is prachtig, maar drie dagen heel veel informatie, veel te veel eten en een drankje en weinig slaap (wel in een lekker hotel) ben ik blij dat ik de auto in de parkeergarage heb geparkeerd bij het vliegveld. Anders had ik ook nog eens de auto uit moeten graven.
Nederlandse herfstvakantie
https://myalbum.com/embed/imRh3PFruDNQ” frameborder=”0″ allowfullscreen></iframe>Sanne en Evelien
Drie weken na de Noorse herfstvakantie heeft Nederland vakantie. We verheugen op de komst van Sanne en Evelien. Heerlijk bijkletsen, Sanne heeft de rugzak vol met schoolboeken meegenomen en verwacht dat de berglucht haar als een speer door het schoolmateriaal heen leest. Het enige wat ze meestal vergeet is de boeken uit de tas te halen. Ik help een heel klein beetje(want wat weet een oude taart nog van de Nederlandse literatuur). Ik moet zeggen dat ik het boek nog wel grappig vind, en voorlezen is niet alleen leuk voor kleine kindjes. We wandelen best veel, ook al is de eerste sneeuw al gevallen en is het nat en niet echt mooi weer. Sanne kan los gaan met haar spielelreflexcamera, en dat levert mooie plaatjes op. We nemen Finja mee på tur in Geilo en drinken koffie bij de fransmannen in het Thorn hotel. We gaan een dagje naar Stroe, grapje ma Rozendaal vroeg zich de laatste keer dat ze in Flåm was of ze in Stroe was. We hebben heerlijk weer en genieten van koffie met gebak, de zon en het shoppen met Sanne. Bedankt voor de gezellige week, ik heb genoten!
Stavanger
Ook dit jaar gaan we in de herfstvakantie (eerste week oktober) naar Stavanger. De jongens nemen de racefiets mee en ik ga mee als hondeoppasser. Dus veel vakantie voor mij en de jongens trainen samen met de “gewest”jongens. Een super gezellige club, Drammen, Kongsberg, Hol. We wonen in apartementen en eten vaak samen in een van de apartementen. Ik wandel veel met Finja en had eigenlijk het plan om de Prekestolen te lopen. Helaas hoor ik te laat dat de ouders van Hendrik en Sondre ook dat plan hadden en uitgevoerd hebben. Ik twijfel te lang en dus komt het uiteinderlijk niet van. Achteraf hoor ik ook nog van andere schaatsvrienden dat ze met de hele familie de wandeling hadden gemaakt. Volgende keer maar even op facebook vragen of iemand zin heeft om mee te gaan. Martin (schaatskamaraat) vraagt of hij met de jongens op kan trekken. Zijn trainer zal hem wel naar ons toe rijden. Maar door miscommunicatie staat het arme kind bij het verkeerde hotel. Lang leve de mobiele telefoon, we komen er als snel achter dat hij niet heel ver bij ons vandaan is. Wel fijn dat we niet naar de andere kant van Stavanger moeten rijden. Voor mij kan Stavanger wel een mooie traditie worden voor de herfstvakantie. Al heb ik inmiddels geruchte gehoord dat de volgende herfstvakantie misschien Berlijn wordt(ook niets mis mee).
Sleekingsinorge 